Vic Nees over De zee
Requiem
|
De zee is een orkest
Naar aanleiding van mijn vijfenzestigste verjaardag in 2001 kreeg ik van de Vlaamse Federatie van Jonge Koren (VFJK) de opdracht een werk te componeren voor kinderkoor. Ik heb sporadisch een aantal stukken voor kinderkoor geschreven, maar het zijn vooral mijn Latijnse religieuze composities die bekend zijn geworden. Een minderheidstaal als het Nederlands (Vlaanderen) staat een grote verspreiding in de weg. Bovendien stimuleert de huidige poëzie voor kinderen mij niet omdat ze gekenmerkt wordt door een dwangmatig gebruik van het rijm, door een opzettelijke geestigheid en een overdreven neiging om aan te sluiten bij actuele sociale situaties. Goede poëzie is van alle tijden, ook die voor kinderen.
De kennismaking met de kinderpoëzie van Armand van Assche (1940-1990) gaf mij vleugels. Ze was anders: vrije verzen, puntig geformuleerd en zonder expliciete maatschappijkritiek. Ook volwassenen ervaren deze gedichten als volwaardige poëzie. Op dezelfde wijze heb ik gepoogd muziek te componeren die kinderen kunnen zingen, maar die volwassenen kunnen waarderen zonder de indruk te krijgen naar pedagogische muziek te luisteren. Niet alleen kinderen kunnen ze dus zingen, maar ook jeugd- en vrouwenkoren zullen er zich niet onwennig bij voelen.
Ik heb de tessituur van de stemmen echter met opzet beperkt gehouden. Je moet bijgevolg geen vocaal geoefend kinderkoor hebben om ze uit te voeren, maar leerlingen van een muziekschool die het notenbeeld kunnen volgen, kunnen ze beslist met hun natuurlijk stemgebruik realiseren. Dirigent en pianisten moeten echter van goeden huize zijn, anders lukt het niet.
Vic Nees