Requiem Vic Nees Requiem Tweeklank van aarde en water De zee is een orkest

Dit is een Requiem voor de doden,
maar ook een Requiem van de Verrijzenis en het Licht.

Requiem

Het componeren van zijn Requiem nam praktisch het gehele jaar 2007 in beslag. Het is niet te vergelijken met de vele voorbeelden die we kennen uit het verleden. “Dit is een Requiem voor de doden, maar ook een Requiem van de Verrijzenis en het Licht.” Een positief en hoopvol Requiem waarin volgens Nees een Dies irae, een Lacrimosa en een Libera me niet thuishoren.

Elk onderdeel heeft een eigen karakter. In het Introitus domineert de minimalistische schrijfwijze. (Het Lux perpetua gaat er gepaard met een geïmiteerd klokgelui.) Het Kyrie zet in met een oosters getinte solo van de sopraan. In het Offertorium ligt het accent op de dramatiek. De aanvang van het Sanctus herinnert aan de dubbelkorige stijl van de barok. Een mooi voorbeeld van hoe een melodie zich ontwikkelt vanuit een kleine kern en zich daarna terugplooit op haar vertrekpunt, vindt men in de eerste maten van het Agnus Dei. Het Communio is wat tekst en muzikale verwerking betreft te vergelijken met het Introitus. Het In Paradisum, waarin diverse stijlelementen samensmelten, wordt voorafgegaan door het korte recitatief Ego sum resurrectio dat de kernidee van het werk verwoordt.

Alle belangrijke elementen die het oeuvre van Nees typeren zijn in het Requiem verenigd: een doordachte structuur, een uitgebalanceerde stemvoering, een uitgeklaarde samenklank en een zinvolle tekstinterpretatie. Maar er is meer. Het Requiem bezegelt de openlijke doorbraak van de lyriek.

Vic Nees componeerde dit Requiem op vraag van Carlos Bourgeois, als geschenk voor het Gents Madrigaalkoor. De eerste uitvoering vond plaats in Antwerpen op 8 maart 2009, de 73e verjaardag van de componist.

Kamiel Cooremans