Koor van Jaren

De wedstrijd Koor van het Jaar wordt om de twee (deze keer: drie) jaar in Vlaanderen georganiseerd door de v.z.w. Koor en Stem, samen met de Koorfederatie Vlaanderen, de Vlaamse Federatie van Jonge Koren, Het Madrigaal, Europalia Bulgarije, Koorlink en het televisienet Canvas. Dat het Gents Madrigaalkoor de titel won, en nog wel voor twee jaar, weet u onderhand al.

Bekijk ook het uitgebreider verslag met fotoreportage: 

De wedstrijd is gebaseerd op Choir of the Year, de belangrijkste koorwedstrijd in Groot-Brittannië. De drie Vlaamse koorfederaties organiseerden in 1997 voor de eerste keer de Vlaamse versie. De wedstrijd bestaat uit een dubbele opdracht. Enerzijds moeten de koren muzikale kwaliteit leveren. Anderzijds moeten de deelnemende koren een creatief concept uitwerken voor de presentatie van hun koor op de scène.

Een uitgebreide tv-reportage van de hele wedstrijd, met interviews en achtergrondinformatie, kon u op 30 november 2002 zien op Canvas. Vorige winnaars van deze prestigieuze én aantrekkelijke wedstrijd waren, in 1997, het vocaal ensemble Cantando o.l.v. Luc Anthonis, en in 1999 het jeugdkoor Scala o.l.v. Stijn Kolacny. Het interessante van deze wedstrijd is dat hij de hoogste muzikale standaard combineert met visuele aantrekkelijkheid. De koren maken van hun optreden een echte act. Sommige nummers lenen zich tot frivoliteiten (het GMK leefde zich uit met Cola-Cao, een Spaans nummer dat besteld werd door de fabrikant van een chocoladedrankje), andere tot ingetogen of genuanceerde interpretaties. In de Japanese folk songs van Vic Nees heeft het koor geprobeerd de Japanse tekst choreografisch te verduidelijken. In elk geval, met het statische imago van koren wordt hier komaf gemaakt.

Volgens recensent MC van Het Nieuwsblad was de keuze van de internationale jury unaniem en kreeg ze de algemene goedkeuring van het publiek. "Het pleit voor de dirigent dat hij naast zijn lucratieve opdrachten als dirigent van het Vlaams Radio Koor, het Koor van de Spaanse Radio en tv en het koor van de Academy of St Martin in the Fields, nog tijd vindt voor een amateurkoor."

Het koor is in de wolken met deze titel. Hij is de bekroning van een volgehouden inspanning, in de eerste plaats van dirigent Johan Duijck. Hij heeft het koor gemaakt tot wat het is, hij heeft het deze overwinning bezorgd. Het koor is dan ook in de eerste plaats blij voor Johan.

Zelf zegt hij dat deelnemen aan deze wedstrijd een dubbele uitdaging betekende. "Ten eerste wilde ik weten of we na de enorme kwantiteit die we de voorbije jaren met het GMK gebracht hebben - we deden enorm veel creaties en nieuwe opdrachten - nog in staat waren om een niet te uitgebreid programma grondig in te studeren. De wedstrijd was een middel om zes maanden lang op slechts 25 minuten repertoire te kunnen werken, en dat heeft veel deugd gedaan. Ten tweede wilde ik ons nog eens onderwerpen aan het kritische oordeel van de juryleden. Vroeger werd ik in wedstrijden altijd geconfronteerd met juryleden die ouder waren dan ik, maar nu was het een confrontatie met een nieuwe generatie juryleden. Ik vroeg me af of we als groot amateurkoor beantwoorden aan de eisen die momenteel in de professionele en semi-professionele koorwereld gesteld worden. Een cruciale vraag die gelukkig positief beantwoord werd."

Tegelijk was deze prestatie niet mogelijk geweest zonder de creatieve en gedreven aanpak van stempedagoge Mieke Anseeuw. Zij begeleidt het koor in een stemvormingtraject dat hier concreet vruchten heeft afgeworpen. Een gesprek met Mieke over haar aanpak verscheen vorig jaar in nummer 6 van MaarNormaal.

Behalve op zijn muzikale prestaties, werd het koor ook beoordeeld op het visuele. Dat choreografische aspect werd creatief gestuurd door Roberto Oliván, sterdanser (o.m. bij Rosas). Vooral de jonge kern van het GMK ging daarmee aan de slag. Het koor leerde Roberto dit voorjaar kennen in de productie SS (met Josse De Pauw), waarin hij de choreografie verzorgde, en waarin het GMK de muziek voor zijn rekening nam. Meer over Roberto vindt u elders in dit nummer.

Het Gents Madrigaalkoor zong in de finalerondes volgend programma (en alles zonder partituur...):

halve finale

• Hubert Parry, My soul, there is a country (uit: Songs of Farewell)
• Johannes Brahms, Unsere Väter (uit: Fest- und Gedenksprüche)
• Johan Duijck, Rust (uit: Het zachte leven)
• Julio Domínguez, La canción del Cola-Cao

finale

• Zoltán Kodály, Balassi Balint elfelejtett éneke
• Vic Nees, 4 nummers uit Eight Japanese folk-songs

De internationale jury bestond uit Vic Nees (voorzitter), Ludo Claesen, Marijke Coghe, Sabine Haenebalcke, Florian Heyerick, Jean Lambrechts, Fritz ter Wey, Johan Van Bouwelen, Ludwig Van Gijsegem en Wim Verdonck (secretaris).

Door deze overwinning kregen we een aantal concerten aangeboden. Het eerste zongen we in Gent op 1 december 2002. Er volgen er nog in Kortrijk (op 16 februari 2003), Herk-de-Stad en Antwerpen (14 december 2003).

MC

© v.z.w. Gents Madrigaalkoor