Maarnormaal is blij met deze boodschap van László Heltay bij de benoeming van Johan bij deAcademy of St Martin in the Fields. 

First of all, congratulations to you Johan, for landing my old job, but I assure you that I will be a hard act to follow! Secondly, may I explain that the choir is not an "Academy", has nothing whatsoever to do with St Martin and is definitely not in the fields. Apart from that, it is a so-called semi-professional choir. Working with a choir of this type is not that easy. A choir which is neither one thing nor another. The "semi" part wants the foreign tours, the five star hotels and the handbags bought from the generous daily allowance. The "professional" part wants the solos, and to catch Sir Neville's eyes or ears. All of them want the shortest possible rehearsals. It is true that they can sing as well, especially with the orchestra to show off how much better they are - which they are of course, and they know it. 

One or two pieces of advice. Sir Neville is always right, even when he is blatantly wrong. He never takes a movement either too slow or too fast, only maybe a fraction of either. In any case, at the concert it will be hair-raisingly fast! The choir is used to this, the chorus director isn't, and suffers agonies listening in the audience knowing that the final prestissimo is still to come. But with any luck, you will escape taking responsibility, since you will probably miss your final bow as your seat will be in the balcony in the middle of a row from where there is no escape, even if you could find your way through the fifteen doors to the back of the stage. If you do make it on to the stage, you must remember to make the choir stand and receive the applause for much longer than the orchestra! Oh yes, before I forget Johan, if you get a bouquet of flowers at the end, give it to the blond soprano second from the left. It might be worth it - she might even look up once at your next rehearsal.

If Sir Neville calls you Laz - don't be upset. Old habits die hard. In any case one foreigner is just like any other.

With all the best wishes and lots of luck.

László Heltay

Eerst en vooral, Johan, felicitaties dat je mijn oude job hebt binnengehaald, maar ik verzeker je dat optreden na mijn nummertje niet makkelijk zal zijn! Ten tweede, moet ik misschien uitleggen dat het koor geen "academie" is, niets heeft uit te staan met Sint-Maarten, en al zeker niet in een veld ligt. Overigens is het een zogenaamd semi-professioneel koor. Werken met dit type koor is niet zo gemakkelijk. Zo'n koor is mossel noch vis. Het "semi"-deel wil buitenlandse tournees, vijfsterrenhotels en handtassen, gekocht met hun rijkelijke dagvergoeding. Het "professionele" deel wil solo's en opvallen in de ogen en oren van Sir Neville. Allebei willen ze zo kort mogelijke repetities. Het klopt dat ze ook nog kunnen zingen, vooral met het orkest, waarbij ze goed in de verf zetten hoeveel beter ze zijn - wat ze vanzelfsprekend ook zijn, en dat weten ze.

Enkele raadgevingen. Sir Neville heeft altijd gelijk, ook als hij apert fout zit. Hij neemt een beweging nooit te traag of te snel, hoogstens misschien een fractie. In elk geval, op het concert zal het haren-ten-berge-rijzend snel zijn! Het koor is dat gewoon, de koorleider niet; die staat doodsangsten uit terwijl hij tussen het publiek luistert, in het besef dat het prestissimo aan het einde nog moet komen. Maar met een beetje geluk, hoef je geen verantwoordelijkheid af te leggen, aangezien je waarschijnlijk toch de eindgroet op het podium zal missen, want je zit midden in een rij waaruit geen ontsnappen mogelijk is, zelfs al vind je de weg door de vijftien deuren om achterom op het podium te raken. Mocht dat toch lukken, denk er dan om dat je het koor langer van het applaus laat genieten dan het orkest. O ja, voor ik het vergeet, Johan, als je een ruiker krijgt, geef hem aan die blonde sopraan, de tweede van links. Het kan de moeite waard zijn - misschien kijkt ze dan zelfs een keer op tijdens je volgende repetitie.

Mocht Sir Neville je Laz noemen - niet schrikken. Oude gewoonten leer je moeilijk af. Hoe dan ook, de ene buitenlander is net zo goed als elke andere. 

Met mijn beste wensen en heel veel geluk.

László Heltay