Het abc 
van de werkgroep 
choreografie

 

A van Japanse Ambassade, waar je bij Naomi Okino kimono's kan oppikken, inclusief een snelcursus kimono-aantrekken en het knopen van de traditionele grote strik.

B van Brussel, waar de Japanse school onvindbaar blijkt met het plannetje in de hand, wel met uitleg van een vriendelijke francofone Brusselse. Wat Trees een rood hoofd bezorgde.

C van Carnavalwinkel, waar giechelende meisjes, op zoek naar waaiers, eerst alle hoedjes en maskers willen passen.

D van Dansers. Heb je nodig voor choreografie. Uit te kiezen aan de hand van een koorlijst en een telefoon.

E van Engels, de voertaal van onze choreografievergaderingen. Voor sommigen hell, voor anderen heaven! Verslagen schrijf je in het Engels. By the way, never agree to write the reports or you'll be responsible for the whole working group.

F van Fest- und Gedenksprüche. Komt van pas in de halve finale om de finale te halen.

G van Garnaal. Als je een e-mail krijgt van de garnaal, schrijf je toch gewoon terug in naam van de kreeft?

H van 'Hoe komen twee jonge meiden bij de werkgroep choreografie?'

I van Ie-Ja. Mieke Anseeuw heeft het begrepen. Neem het favoriete zinnetje van de alten, laat het door het hele koor zingen terwijl je met de benen verende bewegingen maakt. Het zorgt voor hilariteit: sommigen lachen, de meesten gieren of slaan dubbel, iedereen is ontspannen. Een lachend gezicht zorgt voor de gewenste koontjes, en het zingen kan niet meer fout gaan.

J van Japanese Folksongs. Subliem, ontroerend en indrukwekkend.

K van Koor van het Jaar. Na SS en Tarragona konden we niet anders dan mee te doen aan een volgend project waar we ons als koor konden bewijzen. De wedstrijd zorgde ervoor dat we op muzikaal vlak steeds beter werden, dat mogen we nu toch wel zeggen. Maar ook als groep ging het steeds beter, we groeiden uit tot een plezante bende!

L van Lemmens. In zijn instituut gebeurde het.

M van Mert szeretlek, vrij vertaald: ik hou van je. Balassi Balint is overweldigend, het werk vraagt gewoon een groot koor. Jammer dat het naar voren stappen aan het einde van het stuk werd afgeschaft. Dat had het nog meer impressionant kunnen maken. Al was het leuke sinds SS wel weg, zo zonder lijken om overheen te stappen.

N van Negrito. Het stond vanaf het begin vast: Geert Laleman zou onze negrito zijn. "Ik ben een kleine neger, uit het tropische Afrika,...": is dát onze voorzitter?

O van Onvergetelijk, ook voor twee koorleden in spe: Marije De Decker en Fien Van Cauwenberghe, die hun rol in de Japanese Folksongs glansrijk speelden, en daarmee publiek en jury inpalmden.

P van Parry. Van zijn werk hebben we, ook tijdens het zingen, ongelofelijk genoten. Gewoon fantastisch, de perfectie was meer dan nabij.

Q van Quantity. Met onze zeventig koorleden waren we het grootste koor. Laten we enkel zeggen, hoe meer zielen hoe meer vreugd.

R van Roberto Oliván de la Iglesia. Of hoe één man een heel koor kan bewegen. Letterlijk leerde hij ons dansen en de juiste lichaamshoudingen aannemen om het publiek te overtuigen. Maar we werden ook op een andere manier door hem bewogen. De uitjes en de fanclub die ter gelegenheid van zijn solo-optreden opgericht werd, zijn daar het bewijs van.

S van School, meer bepaald de Japanse, waar we kimono's, hoofddoekjes, waaiers en vooral veel informatie kregen. Een van de Japanse leraren toonde ons zelfs de traditionele dans van het Bon-festival.We willen hier dan ook de directeur en vooral Nathalie Veriter bedanken voor de toffe medewerking.

T van Telefoontjes. Veel. En zeg vooral nooit aan Johan hoe laat je wekker afloopt - hij belt meteen erna.

U van Ushiwa. Wist je dat er twee soorten waaiers bestaan in Japan? De ushiwa is de waaier voor de armen, rond en stijf met een recht handvat van bamboe. De sensu is de plooiwaaier die wij hebben gebruikt. Trees heeft zo'n vijftig sensu's van Japanse tekens voorzien.

V van Vriendschap. Begonnen met SS, verder uitgegroeid in Tarragona en in de werkgroep choreografie sterker geworden: de tandem Liesbeth-Trees.

W van Werkfeest. Het GMK kent geen vergaderingen meer. Dries Van Cauwenberghe heeft met dit onpopulaire begrip korte metten gemaakt. Als er hapjes zijn, is het feest, ongeacht hoeveel afspraken er worden gemaakt en regelingen getroffen. Het is feest en er wordt gewerkt. Een werkfeest.

X van FeliX Mendelssohn: Richte mich Gott, het bisnummer dat we vlak voor het finale-optreden nog ijverig moesten repeteren. Gewaagd? Wie niet waagt niet wint. Overmoedig? Ja, want we kregen geen kans het te zingen.

IJ van IJver. Na de preselecties was het overduidelijk, als we de wedstrijd wilden winnen, moesten we alles uit het hoofdkennen. Nederlands, Engels, Duits en zelfs Hongaars vielen nog mee. Japans was andere koek: was het nu no of na, su of tsu? Gelukkig ontdekten we dat op de achterkant van zo'n sensu (zie: U) kan geschreven worden.

Z van Zaklamp. We waren het er snel over eens, in Lieve, me lieve zouden we iets doen met de belichting. Roberto stelde eerst een constructie voor met een lampje op ons hoofd, maar een zaklamp was toch praktischer. Het griezeleffect van de witte gezichten werkten we weg met een gekleurd cellofaantje.

We moeten gewoon nog één ding zeggen. Ondanks het vele werk hebben we ons rot geamuseerd en vooral veel gelachen. We willen ook het hele koor bedanken voor de goede medewerking en de toffe reacties op onze toch soms 'crazy' ideeën.

Liesbeth en Trees

 

---

© v.z.w. Gents Madrigaalkoor

---