MaarNormaal nr. 6 artikel 8

The closest thing to heaven?

We horen wel eens vaker van mensen hoe blij ze waren met een concert. We kunnen zulke reacties niet altijd publiceren, dit boekje zou wel erg eentonig worden. Maar deze, van een Antwerpenaar in een Gentse koude kerk, willen we u toch niet onthouden.

Het is de titel van een hit van één of ander obscuur groepje uit de jaren '80 waarvan ik me de naam nu niet herinner, maar onverwachts kwamen deze woorden uit een (ver) verleden in mij op toen ik terug naar Antwerpen reed, na het concert van het GMK in de Sint-Pieterskerk te Gent (24/11/01).

En automatisch schoten ze me terug te binnen toen koorlid Jos me enkele dagen geleden vroeg of ik mijn ervaring van die voor mij 'hemelse' avond niet even op papier kon zetten…

De concertaffiche Een poging!
Of beter: een impressie. Want ik ben niet de gecultiveerde melomaan die muzikaal-technisch kan duiden waaróm het concert zo'n indruk gemaakt heeft, noch ben ik een ervaren recensent die niets anders te doen heeft dan zich wekelijks te wentelen in het pluche van de Grote Kunst, integendeel. (Ik maak er misschien gewoon té weinig werk van, ondanks een partner die sinds enkele jaren notenleer en cello volgt, en een fijne selectie klassiek in het cd-rek.)

Dat ik die avond close to heaven kwam, heeft te maken met de combinatie van locatie en uitvoering. De eerste indruk van de locatie was niet geweldig. Een ouwe kouwe kerk, iedereen dicht op elkaar, het 'podium' op een behoorlijke afstand (en wij zaten nog maar halverwege!) en een akoestiek die voor middeleeuwse troubadours waarschijnlijk fenomenaal moet geweest zijn, maar toch minder voor de hand liggend voor een hedendaags, veeleisender publiek… En toch, en toch.

Zoals God in 'Die Schöpfung' duidelijk naar een hoogtepunt wilde toewerken (als je de mens een hoogtepunt kunt noemen - maar dit geheel terzijde!), zo ontvouwde ook deze uitvoering zich crescendo, verleidend, aantrekkend, de nieuwsgierigheid stimulerend, richting slotkoor. Wie heeft daarin de grootste verdienste? De solisten (met een schitterende sopraan)? Het sobere maar efficiënte kamerorkest? Of het koor, in een meer bescheiden rol dan de solisten, maar zo vol en verwarmend interveniërend?

Het antwoord ligt voor de hand: ook hier was het geheel véél meer dan de som van de delen. Het zijn de hieruit ontstane harmonieën en dynamieken die mij langzaam van mijn stoel hebben gelicht en richting hemel deden zweven…

En precies hier spelen de beperkingen van locatie en akoestiek een niet onbelangrijke rol, voor wie er profijt uit wist te halen: ze verplichtten je tot het inzetten van al je aandacht, concentratie en gehoorvermogen, waardoor de wisselwerking tussen uitvoerders en toehoorders al een intensiteit verkreeg die door de uitvoering alleen maar verder werd uitgediept… Of hoe een nadeel toch nog een voordeel kan worden!

Zoals Van Morisson of Dylan (mijn hedendaagse helden die mij telkens opnieuw in vervoering kunnen brengen) of Bach en Händel (twee oudere knapen die het voor mij ook nog steeds doen), zo bracht ook een onbestemde avond in een druilerig Gent mij onverwachts in contact met het Schone, het Zuivere, het Hemelse…

En mag ik het GMK daar persoonlijk verantwoordelijk voor houden?

Dank, en hopelijk: see you soon! See you in heaven!!

Steven Adriaens

Mogen wij een stukje van die "persoonlijke verantwoordelijkheid" doorschuiven? Dit project realiseerde het Gents Madrigaalkoor namelijk niet helemaal alleen.

Die Schöpfung van Haydn zongen en speelden we in Roeselare, Leuven en twee keer in Gent. Telkens werkten we samen met een afdeling van de KVLV. De uitvoerders waren het Gents Madrigaalkoor, het kamerorkest Chapelle de Lorraine (concertmeester Bert Van Laethem), de sopraan Catherine Vandevelde, de tenor Bartholomeus De Kegel, de bariton Jan Van der Crabben. De dirigent was Johan Duijck.

We waren zeer blij met de samenwerking met de KVLV - en die tevredenheid was wederkerig, zoals blijkt uit de reacties achteraf.

Met de concerten in Gent steunden we de BKLO Sint-Lievenspoort, die met de winst up-to-date gespecialiseerde geluidsversterkingsapparatuur kan kopen voor dove en slechthorende kinderen.

Maar het meest blij waren we nog met de opkomst. Twee avonden na elkaar hadden we meer dan duizend man in de kerk. Al even prettig was het grote aantal oud-koorleden onder hen. We hopen dat zij aan deze, wat onbedoelde reünie ook plezier hebben beleefd.