MaarNormaal nr. 4 artikel 11

Weg met het GMK!

Als er één koor is dat per definitie ongeschikt is voor koorreizen, dan is het wel het Gents Madrigaalkoor: de leeftijdsgroep van 25 tot 40 jaar die op elke koormanifestatie in grote mate ontbreekt, is bij ons sterk vertegenwoordigd. Veel gezinnen met kleine kinderen dus en liefst nog man en vrouw die beiden in het koor zingen.

Sankt Johann

Koorreizen beperkten zich aanvankelijk tot een concert in Haarlem, een weekendje Hannover (vielen Dank, Hans-Dieter) of een korte trip naar Europa Cantat in Straatsburg. Veerle en Lieven vonden dat ze daar iets aan moesten doen en ontdekten in Oostenrijk een gezellig pension waar kinderen welkom waren. Wij dus met de bus en een paar babysitters, een hoop auto's volgestouwd met kinderen en speelgoed, én Johan - die het niet echt zag zitten - naar Sankt Johann. Het was er mooi en ideaal om te wandelen. Naast het pension beschikten we ook over een leeg skihotel en bovendien had de pensionuitbater voor vier concerten gezorgd!

Het eerste was in de dorpskerk: we zongen ons hele religieuze repertoire, van Byrd en Blow tot Duruflé en Nees. Het volgende concert zongen we in een Bierhalle waar de dag voordien een Tirolerorkest had opgetreden. We voelden er ons met ons programma lichtjes ongemakkelijk maar we hadden geen alternatief, en als goeie Vlamingen kenden we natuurlijk niets van buiten. Toen werd Johan bijzonder creatief: uit het hoofd schreef hij een aantal Europa Cantatjes op, die vlug gekopieerd werden. De toonaard van Ay, linda amiga zal wel geklopt hebben, de woorden zeker niet want zijn Spaans was toen nog niet zo goed als nu!

Zo waren we volkomen voorbereid op het volgende concert. Het zou op de middag plaats hebben, we kregen geen honorarium maar wel een gratis lunch. De locatie vormde een hoogtepunt in de carrière van het GMK: het cafetaria van een SPAR-supermarkt waar we letterlijk tussen de volle winkelwagentjes en etende en babbelende mensen mochten/moesten zingen. Het werd een kort optreden! We zongen ook nog op een kiosk aan een romantisch maar on-zomers koud meer, waar we verlaten stonden te rillen in onze witte bloesjes. Later gaven we in Salzburg nog een heus concert voor een select publiek (van één man). Als "koor"reis was het niet echt geslaagd maar we hadden veel plezier gemaakt.

Porto

We besloten voortaan met een muzikale partner in zee te gaan. Die werd ons aangeboden t.g.v. Europalia Portugal. Een koor van Porto kwam naar Gent en wij gingen naar Porto, zonder kinderen deze keer. Muzikaal gezien was alles in orde. We hadden het zelfs gepresteerd Als ic u vinde van buiten te leren en zongen dat bij elke ontvangst en elk afscheid, vaak tot onze eigen ontroering. De communicatie verliep niet altijd even vlot in het Portugees maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de ongelooflijke hartelijkheid van het gastkoor. Ze wilden niet dat we één stap te voet zouden moeten lopen en brachten ons overal met de bus tot aan de voordeur. Als de straat te smal was, dan stapten alle mannen uit om een paar auto's uit de weg te tillen!

Het kostte ons enige moeite om aan de Portugese dagindeling te wennen: "in principe" vertrok de bus pas om 11 uur 's morgens. Onze gastheer - de voorzitter van het koor! - vertrok dus thuis om half elf hoewel hij wist dat hij een uur moest rijden tot aan het koorlokaal. Het concert begon gewoonlijk om 22 uur. Na afloop werden we hartelijk uitgenodigd op het avondeten. Daarna reed de bus terug - één à twee uur - en deden we de toer van Porto om iedereen in zijn gastgezin af te zetten. Wij lagen gewoonlijk tussen 4 en 5 uur 's nachts in bed en vonden het helemaal niet erg dat we "pas" om halfelf weer vertrokken. De anderen ook niet want de trappen van het podium in het koorlokaal waren breed genoeg om een dutje te doen.

Barcelona 1 en 2

Porto had zo'n positief effect op de groepsgeest dat zelfs Johan nu definitief voor het fenomeen "koorreizen" gewonnen was. Iedereen kreeg het Europa Cantat-repertoireboekje en tijdens elke repetitie zou er wat tijd besteed worden aan volksliederen. Goede wil was er alleszins! En, de volgende koorreizen zouden "à la carte" zijn. Wie thuis kon gemist worden, vertrok een paar dagen eerder dan wie alleen maar voor de concerten kwam.

Zo werd de eerste Spanjereis gepland. Johan had er een tweede vaderland en vooral veel muzikale vrienden gevonden. Wij dus naar Barcelona. We logeerden weer in gastgezinnen. Ik had net een paar jaar avondles Spaans achter de rug en verheugde me erop mijn kennis in de praktijk te kunnen brengen. Viel dat tegen! Mijn gastvrouw was een lerares Engels die heel blij was met mij Engels te kunnen praten, de zoon sprak vloeiend Frans en de vader was een rabiate Catalaan die het nog liever met gebaren uitlegde dan dat hij Spaans zou gesproken hebben.

Het was een interessante reis en toen Barcelona een paar jaar later weer op het programma stond, aarzelden we geen ogenblik want we waren nog niet in Monserrat geweest en ook in het prachtige Palau de la Música hadden we nog niet gezongen.

Die tweede Barcelonareis was muzikaal gezien een heel groot avontuur. We zongen de creatie van Johans Alma de la música. Wij hadden de muziek al wel ingestudeerd maar de orkestpartituur werd ter plaatse afgewerkt: vijf koorleden werkten een hele dag aan het overschrijven van de aparte instrumentpartijen. Gelukkig zongen we niet voor eigen volk, dachten we. Was daar toch zeker een Vlaamse journalist in de zaal die - helemaal terecht - schreef dat het werk nog aan rijpheid kon winnen! Die voorspelling is uitgekomen.

Aan deze reis hielden we niet alleen mooie herinneringen maar zelfs een echt koor-T-shirt over.

Vitoria

Tussen twee keer Barcelona in was er ook Vitoria en ruime omgeving. Opnieuw Spanje, deze keer niet Catalonië maar Baskenland. Daar zongen we Anima Christi, in aanwezigheid van componist Vic Nees. Jan en Steven lieten er telkens de hele kerk meezingen met het "Onze Vader", dat voor de gelegenheid een "Pater Noster" werd. De rest van de compositie bleef in het Nederlands, de Castilliaanse vertaling stond in het boekje.

Zelfs in het GMK zijn koorreizen onmisbaar geworden: elke reis is verrassend en interessant maar vooral goed voor het koor: je doet andere dingen samen dan alleen maar zingen, je geraakt bevriend met mensen met wie je tijdens de repetities weinig contact hebt, je wordt een hechtere groep.

En de kinderen? Daarvoor huren we het hele Mechelse recreatiedomein "De Nekker" af want ook in eigen land kun je reizen!

Goedroen Debroey