Ich weiß, daß ich beim Anhören eines Werkes eines mir
vollkommen unbekannten Komponisten die ersten Male
nur das höre, was ich darin hören will. Erst danach fange
ich an zu hören, was der Komponist darin gehört hat.
Alfred Schnittke

Beste

en lieve,

"De voorbereidingen voor dit concert begonnen op 2 oktober 1973. Die dinsdagavond stond Johan Duijck voor het eerst voor het verzamelde Gents Jeugdkoor". Dat schreef de toenmalige voorzitter van het Gents Madrigaalkoor in het programmaboekje van de concertreeks Alma de la Música in december 1997. Ik denk dat hij daar toen mee bedoelde dat Johan trouw bleef aan zijn doelstelling, zijn ideaal, zijn geloof in de kracht van een amateurkoor, en de vaste wil om daar elke repetitie aan te blijven werken. En kijk, precies tien jaar later staan Johan en dat amateurkoor hier weer. Ze zijn geëvolueerd, natuurlijk. Het Gents Madrigaalkoor voegde onderweg wat lauweren toe aan zijn palmares, en Johan is nu een gevestigde autoriteit in musicerend Europa - gecentreerd rond Vlaanderen, Engeland en Spanje. Hij is de vaste dirigent van verschillende koren, ook professionele, en profileert zich meer als componist.

Maar dat geloof is gebleven.

Geloof, daar gaat het in dit concert ook over. Niet eens zomaar geloof, niet zomaar religiositeit met zijn vele uiterlijke vormen, maar mystiek, katholieke mystiek nog wel. De teksten waarop deze drie werken werden gecomponeerd, liegen er niet om. Zijn ze daarom ongeschikt voor onze snelle wereldse tijden? In de handen van een componist die zich in de wereld van de mysticus inleeft, kan muziek de kracht hebben om die hunkering gestalte te geven. De muziek van Johan Duijck slaagt daarin, denken we, maar dat kunt u natuurlijk beter zelf beoordelen.

Een programma als dit roept natuurlijk vragen op. Wat moeten we in 2007 nog met die mystieke geschriften, die we zonder kennis van zaken gemakkelijk associëren met vage zeemzoete engelbewaarderigheid, of met ergerlijke kwezelarij, of met onduidelijke synapsen in de hersenen? Hoe kunnen we zo'n beladen onderwerp opnemen, zonder door het ijs te zakken? Hoe kunnen we er lucht in brengen, zonder in belachelijke luchthartigheid te verdampen? Daar heb ik echt geen antwoord op - en dacht ik van wel, ik waagde me er nog niet aan. Maar als je leest wat een actief, avontuurlijk leven iemand als Johannes van het Kruis (een kerkleraar, alstublieft) leidde, het is net een jongensboek. Als je hoort hoe Fray Luis hunkerde naar innerlijke vrede, naar kennis van het ware, naar wat er echt toe doet, als je leest hoe Teresia van Avila oproept om het echte in onszelf te vinden, dan klinkt dat toch heel hedendaags.

Dit concert, en de bijbehorende cd, werden gerealiseerd door het Gents Madrigaalkoor. Het koor wist dat het hiermee niet de gemakkelijke weg koos. Maar het is zonde dat een werk als Alma de la Música sinds 1997 niet meer werd uitgevoerd. Er bestond ook geen studio- opname van. En nu het werk deel uitmaakt van een triptiek, is de gelegenheid te mooi geworden.

We zijn blij dat u dit kunt meemaken. Geniet van het concert en neem de cd mee als herinnering.

© v.z.w. Gents Madrigaalkoor