MaarNormaal nr. 14 artikel 4

Koorwerken hebben iets met teksten, en over de verhouding tussen woord en muziek valt veel te zeggen, maar dat is gelukkig allemaal al uitvoerig gedaan. Minder bekend, maar zeker zo interessant als de relatie met het woord, is die met de letter.

Vandaag: de letter n.

n

Teksten bestaan uit Zinnen, Zinnen uit Woorden, Woorden uit Letters - toch in ons schrift. Laat het ons nu overkomen dat we iets van Vic Nees zingen in het Japans. Omdat de componist onze kennis van kanji, katakana en hiragana correct inschat, heeft hij het Japanse schrift getranslitereerd naar ons Latijnse schrift (het zgn. romaji). En dan komt de schattige lettergreep n te voorschijn. Zoals in "bo-n ga ha-yo" of in "Yo-ka Ki-mo-n".

Dat vind ik nu zo charmant, ik krijg elke keer weer rillingen. In die solitaire n hoor ik geisha's, zie ik bonsai, ruik ik Japanse tuinen. Neuzerijen van niveau 1. Onverkende nasaliteiten waartegen no-nonsense neumen niet kunnen ingaan. Geen nazinderende neutrino's, geen geneurie in een zonnige nanoen. Nee, dan, eenzaam en alleen, een eigengereide n.

Woorden van één letter, we kennen er wel, maar alleen in de klinkerversie: o ja, I see, on y a été, è pericoloso sporgersi, sol y sombra. Met mmm en sst!, mèt obligaat uitroepteken, komen we een beetje in de buurt, maar woordjes of lettergrepen (ik scheer ze maar over één kam, in deze tijden waarin de regels voor aaneenschrijven geheel verwateren) van één medeklinker komen in onze westerse talen niet voor - misschien ergens in de Balkan, maar ik ken ze niet, en je kunt niet betrouwbaar naar een losse n googlen. Bedankt Vic, wat 'n genot.