MaarNormaal nr. 14 artikel 1
Wil je een goed schip bouwen, zoek dan niet het beste materiaal en de knapste vaklui, maar wek in hen het verlangen naar de zee
(naar Antoine de Saint-Exupéry)
Beste
en lieve,
Dit nummer heeft te lang getalmd. Dat doen nummers wel meer. Lottonummers, circusnummers, feestnummers. Eerst zou het een kerst-en-nieuw-nummer worden. Met een schattige bijdrage van Wilfried VW, die we aan de kant hebben moeten leggen omdat het nummer bleef talmen. We spraken ondertussen met Annemie M, die ons gedreven en leerrijk ontving. Zij bracht even schot in de zaak, maar opnieuw ging het nummer talmen. De tijd zal er niet rijp voor geweest zijn. Dat doet de tijd wel meer, er niet rijp voor zijn. Of er kwam een andere uitvlucht aanzetten. Met al die aangezette uitvluchten kwam het voorjaar in zicht, het vriendenconcert en Johans derde alma - die we allemaal op ons nummer wilden zetten.
Wat ook in zicht komt, dit voorjaar nog, is een wissel van het koorbestuur. De continuïteit is wel verzekerd, maar voor enkele belangrijke functies komt er een aflossing van de wacht, dat staat vast. Dat is geen staatszaak, maar het is ook weer niet vanzelfsprekend, en wel in drie opzichten. We mogen dan een amateurgezelschap zijn, en we willen dat amateurisme ook positief uitdragen, maar omzet, uitstraling en reputatie verplichten ons tot een bestuursploeg van hoog niveau. Gelukkig staan er altijd wel mensen klaar met expertise in bestuurskunde, zodat de boekhouding klopt, de bestedingen verantwoord zijn, de materiële beslommeringen geregeld, de transparantie verzekerd. Dat is de eerste trap.
De tweede trap, daar wil ik even bij stilstaan, omdat het zo vanzelfsprekend is: het bestuur moet de beste relaties hebben met de dirigent. Hoezo? Is dat dan een opgave? Kom nou, natuurlijk niet. We komen allemaal naar een koor om de muziek, en kiezen een koor om de dirigent, om zijn persoonlijkheid, om zijn sterke ideeën. Maar toch, de opgave is juist om ondanks die opperbeste verstandhouding, in die amicale context, in dat gezamenlijke engagement, toch een relatie te cultiveren die opties bespreekbaar houdt, die voortdurend de dialoog aangaat, ze zelfs voedt, die nuanceverschillen kan duiden. Een koor blijft een maîtresse met zeventig persoonlijkheden, zeventig stemmen, met ingewikkelde interacties die samen de persoonlijkheid van de groep vormen. Het is een wonder hoe dat telkens weer lukt. Die brugfunctie moet een koorbestuur goed kunnen realiseren. Daarmee staan we al een beetje op de derde trap: de visie, het gevoel voor wat zo'n groep wil en kan, inzicht in de maatschappelijke context, artistieke affiniteit. Aanvoelen welk engagement het koor kan opnemen, hoe het zijn missie kan realiseren. We wensen het koorbestuur dat straks dit engagement opneemt, alvast evenveel succes als de aftredende ploeg. |
© v.z.w. Gents Madrigaalkoor