MaarNormaal nr. 12 artikel 4

For the Academy, every concert is a celebration! His association with both the chorus and the orchestra has become an artistic and personal triumph, and we are looking for many encores.

Sir Neville Marriner

Van onze prille studietijd met de traditionele stoverij-friet met 2 Gini's, naar een jarenlange intense samenwerking, onze urenlange repetities onderbroken door koffie, boterkoek en sigaartje... Onze bulderende lachsalvo's, maar ook afzien en zweten... Maar steeds strevend naar de hoogste kwaliteit en afwerking! Gelukkige 50e, Johan

Jan Van Kelst

Als ik hem zo bezig zie heeft hij nog steeds voldoende armslag. Wellicht zal hij met de jaren iets minder wild om zich heen slaan. Maar ze laten zakken, dat zit er voorlopig niet in. Trouwens, hij wil ooit senioren onder de arm nemen. Zegt hij.

Kamiel Cooremans

Para mi Johan ha sido siempre un referente en lo musical. Le conocí como pianista de László Heltay en Brugge en el año 1980, y después como profesor de dirección coral en varios cursos, en colaboraciones especiales, intercambios corales... Siempre admiré su capacidad para hacer música. Pero lo que realmente me honra es su amistad incondicional, generosa: yo siempre sé que tengo un gran amigo en Brugge, y eso ni se paga ni puede explicarse; simplemente me siento muy afortunado.

Josep Prats

Voor mij is Johan altijd een muzikale referentie geweest. Ik heb hem in 1980 gekend als pianist van László Heltay in Brugge, en daarna als leraar koordirectie in verschillende cursussen, bij speciale gemeenschappelijke projecten, bij kooruitwisselingen… Ik stond altijd in bewondering voor zijn vermogen om muziek te maken. Maar wat ik echt een eer vind is zijn onvoorwaardelijke, gulle vriendschap: ik weet dat ik altijd een grote vriend heb in Brugge, en dat is onbetaalbaar en kan niet uitgelegd worden; ik voel me gewoon een geluksvogel.

De talenten van Johan Duijck bestrijken een ruim terrein. In alle segmenten van dat terrein bereikt hij nagenoeg de perfectie. Op zichzelf is dat al uitzonderlijk. Het is kwantiteit en kwaliteit tegelijkertijd. Wat ik daarnaast bewonder is de efficiëntie waarmee hij dat geheel beheerst. Johan is een meester in het tijdsmanagement. Hij speelt piano, geeft les, dirigeert, componeert, vergadert, geeft cursussen, zwemt en speelt 's zondags huisvader en orgel. Hij mag dan al geen tijd verliezen met mailen en internetten, het blijft niettemin een olympische prestatie. Met mijn groeiende neiging tot contemplatie, kijk ik erg op naar die intense activiteit. Duijck blijft mij verbazen. Ook al dirigeert hij veel religieuze muziek, hij blijft een duivelskunstenaar.

Vic Nees

Wat ik van Johan steeds enorm gewaardeerd heb is zijn ongekende zelfdiscipline, zijn werkkracht, zijn rechtlijnigheid, zijn bereidheid tot luisteren, zijn muzikale veelzijdigheid, zijn (uit aanvankelijke verwondering voorkomend) meevoelend begrip voor de beperkingen en onvolkomendheden van een strijkinstrument, maar vooral dat hij nog nooit mijn verjaardag is vergeten en mij daarenboven nog steeds maestro noemt...

Dirk Lippens

Ik ken Johan als een uitstekend vakman, artiest, collega en vriend; altijd uiterst gedreven voor- en in de muziek. Eens hij een keuze uit die enorm uitgebreide muziekliteratuur heeft gemaakt, gaat hij er honderd percent voor, geen onderscheid makend of die muziek behoort tot het meer- of minder bekende repertoire. In deze kwaliteit herken ik de ware musicus.

Ik wens hem het allerbeste toe als uitvoerder, componist en als vader, en zal hem nog dikwijls op zijn concerten komen beluisteren.

Zeer hartelijk,

Roland Coryn

Medaille voor Johan

Kort nadat ik in de jaren zeventig in België belandde, ontmoette ik Johan Duijck, want wie zich voor het koorleven in Vlaanderen interesseert kon en kan Johan niet voorbijlopen. Een land dat de koorzang in het vaandel draagt moet een sterke basis van amateurkoren opbouwen en daar droeg Johan zeer veel toe bij. In de eerste plaats door de leiding van het Gents Madrigaalkoor, maar ook door zijn engagement bij de koorfederaties.

Bij ronde jubilea worden gewoonlijk medailles uitgereikt, ik wil zo’n fictief metaal aan Johan geven, niet alleen omdat hij zijn Gentse formatie meer dan 30 jaar met succes leidt, maar vooral omdat hij bij het koor gebleven is ook nadat hij in de professionele koorwereld een “grote meneer” werd. Een professioneel radiokoor dirigeren en actief zijn in het Zuiden is belangrijk, maar een amateurkoor in eigen land op zo’n artistiek niveau tillen en het zoveel jaren daar houden is in een tijd van culturele vervlakking nog belangrijker. Proficiat Johan.

Mirek Cerny

Few people know that Johan is part of the Hungarian musical-scene as: Ugró János (a translation of J.D.). Once he even appeared at concert dressed as an old, eccentric "Magyar" composer, invited to a performance of one of his works. It took some time before he was unmasked.

Laszlo Heltay

Wordt hij al vijftig?

Volgens de wetenschap is de eerste mens die 150 zal worden, reeds geboren. Zou dat Johan Duijck niet kunnen zijn? Immers, hij kan nog altijd zo goudachtig gloeien van levensdrift, dat het wel lijkt of hij nog maar pas komt kijken. Wellicht heeft hij de kostbare gave van de eeuwige verwondering?

Ik denk echt, dat Johan Duijck een gelukkige mens is, en dit in hoge mate dankzij zichzelf. Nu, eerlijk gezegd, wie zou zich niet goed voelen in zo'n rimpelloos vel als het zijne? En ik vraag mij af: zou het existentialisme, waarvan Sartre zegt dat het een 'onbuigzaam optimisme' kent, niet dankbaar aan hem zijn besteed? 'Het lot van de mens ligt in hem zelf' zo luidt de boodschap. 'De mens is niet, maar hij wordt. Hij definieert zelf de zin van zijn leven en dat weerspiegelt zich in zijn daden'. Dat zijn op z'n minst toch wel boeiende & intrigerende gedachten en ze voeren mij haast vanzelf tot bij Johan Duijck. Hij lijkt mij wel iemand die de moed heeft om de vervelende maar onvermijdelijke consequenties van Sartres existentialisme te kunnen accepteren. Wat er ook van zij, ik vind Johan dus een intrigerende persoonlijkheid. Ik krijg niet zo gemakkelijk hoogte van hem, of beter gezegd: ik ben nog bijlange niet klaar met hem. Hersenmist onttrekt hem vaker aan mijn (in)zicht dan ik zou willen. Kwade trouw? Sartre zou in ieder geval niet tevreden zijn over mij. Maar wel over hem, zoveel is zeker.

Mieke Martens

Johan en ik hebben eenzelfde zwak voor zoetigheid, meer bepaald voor taart. Toen we eens samen bij de bakker stonden om onze slag te slaan, bleek ons de nodige pasmunt te ontbreken om de rekening te doen kloppen. Johan keerde zich om naar de rij wachtenden achter ons en vroeg met vriendelijke maar blijkbaar dwingende stem: " Wie heeft er hier nog vijf frank? ". Waarop bij alle aanwezigen onmiddellijk een nooit geziene wedstrijd startte om hem als eerste die vijf frank te kunnen overhandigen. De anders eerder gereserveerde bakkersvrouw stond perplex en toverde een stralende glimlach te voorschijn. En na vijftien jaar zie ik, telkens wanneer ik haar winkel binnenga, nog steeds een twinkeling in haar ogen verschijnen.

Johan, ik hoop dat we de komende 50 jaar nog veel taarten mogen eten, al dan niet 'gesubsidieerd'.

Mark Goossens

I was among the students at the workshop this Summer in Puebla, Mexico, it was an incredible experience first to see how a talented and successful person could be so friendly and warm and second to see the improvement of the participants in their conducting and performing after just a couple of days. The closure concert was an unforgettable experience. Congratulations to Johan in his 50th anniversary

Susana Tiburcio

Veelzijdigheid, precisie, passie en tomeloze energie: weinigen bezitten dit alles samen. Johan bezit het geheim van dit elixir!

Jan Michiels

Van 1987 tot 1992 mocht ik als organist regelmatig het Gents Madrigaalkoor en het Koor van het Koninklijk Muziekconservatorium van de Arteveldestad begeleiden. Beide koren werden toen gedirigeerd door Johan Duijck, die met zijn deskundigheid en bezieling mijn interesse voor koorbegeleiding op orgel wist te stimuleren en ontwikkelen. Niet alleen de opgedane muzikale rijkdom maar ook het persoonlijk en diepmenselijk contact dat ik met Johan onderhield, hebben ongetwijfeld een positieve invloed gehad op mjin verder muzikaal leven. De verschillende uitvoeringen, zowel live als bij het realiseren van een cd-opname, blijven voor mij steeds aangename herinneringen.

Dank u, Johan voor alles wat we samen als vrienden op artistiek vlak hebben kunnen waarmaken...

Edward De Geest

De tijd vliegt snel... In 1982 was ik als producer voor Radio 3 in Namen om er Europa Cantat te volgen. Onze dochter Barbara was toen nog maar 3 jaar en daarom was Boudewijn mee als babysitter. Johan was er om een atelier te leiden, de Mis in D van Antonin Dvorak, zijn eerste optreden als dirigent voor Europa Cantat. Gilbert Martens, vice president van EC, stimuleerde Johan en erkende zijn muzikale kwaliteiten al vroeg. We logeerden in hetzelfde hotel en we zagen Johan met zijn Lieve elke dag. Een jong en lief koppeltje, nog net niet getrouwd. Het was telkens een aangename verrassing hoe ze beiden zoveel aandacht hadden voor Barbara. Bij alle latere contacten zou Johan nooit vergeten om naar onze dochter te vragen. Ondertussen hebben Johan en Lieve twee leuke dochters, Jana en Emma. Toevallig of niet maar twee jaar geleden zaten Barbara, Johan en ik in hetzelfde vliegtuig van Bilbao naar Brussel. Johan had een cursus koordirectie gegeven bij de Basken ( hij spreekt uitstekend Spaans) en Barbara en ik kwamen terug van een weekje bij Spaanse vrienden. Tijdens de vlucht kreeg ik een fotoboek te zien met prachtige foto’s van de kinderen. Dus weer stonden de kinderen centraal. Natuurlijk ken ik Johan ook als koordirigent ( hij plaatste het Gents Madrigaalkoor op de hoogste trede van de ladder tot het Koor van het Jaar en als vast dirigent van het Vlaams Radio Koor) en als jurylid onder meer in Maasmechelen. Opvallend bij Johan is het uitstralen van optimisme en dynamisme. Hij is een gedreven man die weet wat hij wil.

Nee, Johan is nog geen 50 ….. Toch van harte gefeliciteerd!

Simonne Claeys

Wij hoeven niet te denken, 
dat al onze zorgenkinderen 
concertpianisten kunnen worden. 
Maar geen uitzondering 
doch pure werkelijkheid is, 
dat bij God mogelijk is 
wat bij ons volstrekt onmogelijk is 
(J. Van der Hoeven, op het geboortekaartje van Dries Van Cauwenberghe, petekind van Johan)

Dries heeft ook nog een peter om God bij te staan of is het andersom?

Steven Van Cauwenberghe

Sommige componisten zeggen het graag muzikaal…

De lamp brandt nog steeds

Het Gents Madrigaalkoor strak ingepakt in de lage ruimte van de Gouverneurswoning. Een smalle lichtbundel valt op de slanke en wat hyperkinetische dirigent. Lange en duidelijke maatslagen. Aan de piano, naast de piano, voor de piano, op de stoel, naast de stoel, vlak voor de alten, dicht bij de sopranen. Ernst, humor, ernst. Vriendelijk, streng, vriendelijk. Correctie, opnieuw, weer correctie, weer opnieuw. Beter, nog beter, veel beter. Sneller, nog sneller, veel sneller.

Korte pauze. Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat verbazend goed vooruit. Energie, kracht, trefzekerheid. Ritmisch, snel, luid. Melodieus, zacht, gevoelig.

Na mijn eerste repetitie met Johan Duijck wist ik het zeker: in deze kelder verricht die man elke zondagavond opnieuw een wonder. Hier brandt de lamp, ik moet alles doen om bij dit koor te mogen blijven. Pas later verneem ik dat de lamp al 31 jaar straalt, constant, zonder flikkering. Ook bij mij heeft Johan het vuur van muziek en vriendschap aangestoken en aangewakkerd. Een geschenk voor het leven.

Geert Laleman

En we waren alle twee zot van de "Coupes Danmark" die we quasi dagelijks verslonden in '74 tijdens de koorweek met Willy Gohl in Sankt Moritz ... 
En we poften kastanjes in de Vrouwebroerstraat ... 
En we zongen de Sestina op de kiosk van de Groenplaats in Antwerpen ... 
En Latrick ontmoette Pinda in het koor, om het met de nomenclatuur van Johan te zeggen ... 
En we gingen met de slaaptrein naar Sankt Moritz en zongen onderweg Broeder Jacob in 6 toonaarden boven elkaar ...

En onze wegen liepen uiteen ergens in '81 denk ik, maar de indruk die Johan op onze ziel gemaakt heeft, is voor altijd onuitwisbaar.

Patrick Moeyaert

Johan Duijck – a very special, warm, talented unassuming human being that we at the National Chamber Choir of Ireland have had the very great pleasure of working with. Question: How did such a genuinely spiritual man get to develop such a mischievous sense of humour?

Karina Lundström

Na groot schrift nummer I komt groot schrift nummer II, daarna nummer III, IV, V en zo verder...

Luc Van Outryve

Ontmoetingen met Johan Duijck:

- in het conservatorium als jurylid: 
In de aanslag met het rood potlood. Steng maar rechtvaardig? Niet opkijkend, alleen oog voor de geschreven versie van het gebeuren? Serieus ogende lang en onbereikbaar...

- in Leuven als dirigent van het VRK: 
Daar leek hij beweeglijker, gemoedelijker en zelfs beminnelijk volgens enkele vrouwelijke zangers

- in Athene als toehoorder, toeschouwer, koorbegeleider: Avondlijke levensgenieter. Grappende verteller en nooit moe. Heilig boontje popt en ontpopt zichzelf als animator en verandert van kleur... Daalt de berg af en is bereikbaar in nachtelijke zangpartijen.

- in Gent in 't Vosken: 
Fietsende smulpaap zonder vetrandjes.

- in Brugge, huisconcert van Johan: 
Hemels, romantisch, parelend en heel emotioneel.

- op de Visserij: 
Uitwisselend, open en groeiend.

- voor het Madrigaalkoor: 
Soepeler, hard werkend, levend, spartelend, onovertroffen in energie, snelt als een trein, duikt de 50 in met een nieuwe zangerige woordenschat.

Veel duikgenot,

Mieke Anseeuw

Johan, uw moeder zal wel niet verkeerd geteld hebben, daarom van harte "proficiat" vanwege onze parochiegemeenschap die iedere zondagmorgen (indien mogelijk) mag genieten van uw stem en orgelspel en dat nu vanaf het begin van die toen nieuwe parochie. We danken u voor de nooit aflatende inzet ook als een houvast voor onze beide zangkoren. We zien telkens uit naar uw komst en die van Jana en Emma. Je bent telkens weer vol energie, van die 50 is nog niets te zien. Moge de Heer U zo'n gezondheid geven voor de volgende 50 jaar.

Pastoor L. Fevery

1954 

Een algemeen slecht wijnjaar! 
Ons beider geboortejaar.

Een paardenjaar in de Chinese astrologie. Flauwekul! hoor ik Johan al zeggen (al heeft hij wel iets van een volbloedhengst met een PK om U tegen te zeggen). Onze bogen blijken vaak met hetzelfde paardenhaar bespannen. Voor ons zijn tradities van belang zonder conservatief te zijn of er een nostalgisch product van te maken.

Technocratische taal als chatten, downloaden... etc. zijn aan ons niet echt besteed, en daar we niet meteen op die trein sprongen leken we van vandaag op morgen, meelijwekkende analfabeten of aftandse leken geworden, en ja, bij het VRK zijn we nog de enigen zonder e-mailadres. Maar wat niet is kan nog komen. Ondertussen krijgen we nog een kick van boekengeur, mooi briefpapier, pennen, potloodjes én handschrift, of zal ik zeggen, manuscript, en blijft een brief een wederzijds gesprek tussen afwezigen.

Mag ik daarom bij deze een oproep doen vóóraleer Johan zich toelegt opde computerkunsten en de magische wereld van het internet betreedt en, wie weet, volledig voor de charmes van de digitale minares bezwijkt, hem vooralsnog een verjaardagswens te sturen op schoon papier of kaar en in "schoon" schrift, hij zal het zeker leuk vinden. Dit doet me denken aan een sketch van Wim Sonneveld over kunstmatige inseminatie, waarin men na veel gekeuvel concludeert:

- Kan het ook nog _ gewoon _ ?
- Hoe bedoel je _ gewoon _ ?
- Nou, gewoon... weet je nog wel !?

Hildegarde Van Overstraeten

1990: jeugd, Johan en Brugge…

Voor het eerst organiseerde de Vlaamse Federatie van Jonge Koren een internationale zingweek voor kinder- en meisjeskoren met op het programma Peter Eben en Vic Nees. Johan kreeg de leiding van het atelier, samengesteld uit Die Ghespeelkens, Wilrijk; Lirica, Genk, Les Jolies Notes, Namen en het Tsjechische Severacek, Liberec, dirigent Milan Uherek.

In de overvolle Sint-Salvatorkathedraal creëerde Johan, na een intense werkweek, de suite ‘Memoria Justi’ van Vic Nees, waarvoor Albert Boone verrassend actuele teksten verzamelde uit het ‘Boek der Wijsheid’. Met de uitvoering bewees Johan in de hedendaagse muziek duidelijk thuis te zijn. Aan het werk met een zeventigtal jonge meisjes, straalde Johan zelfzekerheid uit en presenteerde hij het werk expressief en contrasterend Het is ook Johan die de opname realiseerde op de dubbele CD, 35 jaar VFJK.

Monique Lesenne

Johan Duijck is een van die mensen die rustig maar vastberaden en efficiënt doorwerken.

Ze vallen niet op, maken geen lawaai en doen geen stof opwaaien; maar dat het beoogde resultaat er komt, daar kan je op bouwen. Misschien heeft het iets met zijn familienaam te maken, die is ook kort en bondig, monosyllabisch, eenvoudig maar duidelijk. Geen versieringen, krulletjes voor- of achtervoegsel – maar wel met puntjes - gewoon Duijck. Of heeft het iets met het beroep van “koor”-dirigent te maken want met zijn voorganger bij het radiokoor – gewoon Nees - heeft hij veel gemeen. Rustig doorwerken zonder op te vallen: het is een hele verademing in vergelijking met die schreeuwlelijkerds die je soms voor een orkest terug vindt. Geef mij dan maar koordirigenten. Zij zijn nog de echte ambachtslui die met een groep mensen samenwerken tot er - letterlijk - “muziek” uitkomt. En daar is Johan heel sterk in. Of hij nu werkt met de doorwinterde (te begrijpen zoals men wil) professionelen van het radiokoor of met de enthousiastelingen (idem) van het Madrigaalkoor in oud, klassiek of modern werk: het eindresultaat is steeds een streling voor het oor.

Overigens deint Johan nooit terug voor een moeilijke, al dan niet muzikale, opdracht. Hij heeft de erfenis van het radiokoor, dat sinds mensenheugenis werkte onder Vic die het naar zijn hand plooide en kneedde, zonder verpinken op zich genomen. Meer nog: hij heeft dat ensemble door de woelige periode van de verzelfstandiging geleid, het de hand boven het hoofd gehouden en ervoor gezocht dat het naast het grote geweld (of is het soms lawaai) van het orkest een stem in het kapittel bleef behouden.

Hij heeft het doen evolueren van een wat wereldvreemd gezelschap dat vlijtig en dapper in radiostudio’s veel (heel veel) muziek opnam, naar een uniek ensemble dat niet meer weg te denken is uit het Vlaamse muzieklandschap. En daarvoor moeten wij, en iedereen die de koormuziek nauw aan het hart draagt, hem heel dankbaar zijn.

Laat ons hopen dat Johan nog heel lang en heel veel gewoon muziek mag maken!

Nora Nys

Het typeert zijn legendarische jovialiteit hoe Johan heel beredeneerd conflicten in zijn nabije omgeving aanpakt, zonder nodeloos energieverlies, zonder oeverloze drukte. Je kan niet alle veldslagen winnen dus kies weloverwogen, bedachtzaam, zorgvuldig waar je de nodige energie aan geeft. Deze keuze zorgt ervoor dat Johan optimaal uit zijn levenskracht kan putten tot meerdere eer en glorie van al diegenen die hem dierbaar zijn. Eén "Strijd" zal hij zeker verliezen, maar we weten zeker dat Muziek, Vaderschap en Vriendschap zijn eeuwig leven zijn.

Peter Van Bouwel

El año 1996, Europa Cantat encargó a Johan la dirección del European Youthchoir de ese año. A esa edición del Coro Europeo de Jóvenes asistió una elevada representación de miembros de nuestro país que volvieron encantados de la experiencia realizada y , en un “boca a boca” eficaz, consiguieron que el prestigio de Johan aumentara aún más entre nuestros jóvenes directores. 
[...]
Era muy fácil conocer a los directores que habían estado en el coro con Johan. Cuando un coro entraba en la sala de concierto formado en dos filas alrededor del público y cantando “Nulla amicitia sine musica”, ya se sabía que allí estaba un antiguo cantor o discípulo de Johan. 
[...]
Johan ha dejado en el País Vasco su impronta como profesor de dirección coral y también como pianista. Nunca podremos agradecerle suficientemente lo mucho que ha hecho y sigue haciendo por la música coral de nuestro País Vasco. Eskerrik asko, Johan....!

Juan Izeta

In 1996 doeg Europa Cantat aan Johan de leiding op van het Europees Jeugdkoor, waaraan ook een grote delegatie Baskische jongeren deelnam, die verrukt terugkwamen en er via een efficiënte mond-tot-mondreclame voor zorgden dat het prestige van Johan nog steeg bij de jonge dirigenten. [...] Je kon gemakkelijk weten wellke dirigent nog bij Johan had gezongen. Wanneer een koor de concertzaal betrad in twee rijen rond het publiek terwijl ze Nulla amicitia zongen… [...] Johan heeft op het Baskenland zijn stempel gedrukt als leraar koordirectie en ook als pianist. Nooit zullen we hem genoeg erkentelijk kunnen zijn voor alles wat hij heeft gedaan, en blijft doen voor de koormuziek van ons Baskenland. Eskerrik asko, Johan… !