Een oude maat

Het zijn er ongeveer 1440, het aantal repetities dat Johan heeft geleid in die dertig jaar met het GMK. Men suggereert me dat dit een uitstekende gelegenheid is om een oude maat in het licht te zetten. Ik wil dat wel doen. 1440 is namelijk 10 gros, en een gros is een oude maat voor 12 keer 12, een dozijn dozijn. Dat leerden wij op school. "Ken uw klassiekers", zegt Johan dan. Maar ja, Johan is een klassieker, een classicus, al spreekt hij tegenwoordig, sinds niemand nog Latijn verstaat, zijn volzinnen in het Nederlands. De necessitate virtutem, van de nood een deugd gemaakt. Slechts af en toe betrappen we Johan nog op een Latijnse uitspraak. Een favoriet is: ssj! Een andere bekende Latijnse uitspraak van Johan is: tsj! Bijvoorbeeld: ascendit in coelis: ascendit met ssj, coelis met tsj.

Een oude maat, wat is dat? De maat van het koor? Die in het begin zo'n 25 man was, en nu meer dan tachtig? Is dat een maat voor het stijgende succes? Of nemen we dat toch maar cum grano salis –met een korreltje zout?

Goed, een oude maat. Mag ik dan denken aan de partituren van Willaert, Ockegem en Josquin des Préz (die oude mannen die we bij Johan niet zo vaak meer zingen) waarin de maatstrepen niet op, maar verticaal tussen de notenbalken staan. Met van die rechthoekige bloknoten in mensurale notatie, die heel aparte heldere wijding, die "Ars longa, vita brevis"-weemoed, als u mij volgt.

Zo kan ik nog even doorgaan, dat begrijpt u, over opmaten en uniformmaten, en het obligate toemaatje, dat Johan zijn talenten niet onder de korenmaat heeft gezet. Maar goed, u verwacht dat ik beken, en ik beken: Johan is een oude maat van me. Het mag zelfs iets meer zijn. Anekdotes genoeg waarmee ik hier indruk kan maken, maar vir sapit qui pauco loquitur. Het is een wijze man die op tijd zijn mond kan houden. Het interesseert u trouwens geen zier of hij liever kip at dan boterhammen met confituur, of hoe ik op zijn eerste publieke recital (áls het al zijn eerste recital was!) naast zijn eerste lief mocht zitten (áls ze...).

Johan en zijn koor – want dat is het GMK: zijn koor – hebben die 30 jaar geschiedenis gemaakt. Daarover hebben we maar zeer anekdotisch iets kunnen zeggen. In de zaal hiernaast heeft Lieve De Mecheleer enkele archiefstukken tentoongesteld. Die prachtige 30 jaar, van de jaarlijkse mis in Sint-Kruis tot de Alma in de Palau de la música, van de schuchtere, maar in "oude maten" gerekend, bijzonder ambitieuze grammofoonplaat Gaude Virgo tot Koor van het Jaar.

30 jaar kennen we elkaar. Ik die hier sta, Carlos, Jos en Benedicte die nog meezingen, plus al die anderen – ik moet maar rondkijken, vandaag. 30 jaar. Dan ben je oude maten, zal ik maar aannemen, en ik beschouw die maatschap trots als een privilege. Vooral omdat er nog alle weken aan wordt gewerkt, en dat is iets wat onze maat-schappij kan gebruiken.

Ad multos annos, Johan.

Marc Cabus

© v.z.w. Gents Madrigaalkoor