Mijnheer Einstein, wat zijn de gevolgen
van een atoomoorlog?
Dat er nooit iemand nog naar Mozart
zal luisteren, lieve kind.

Beste

en lieve,

Ik kijk door het raam naar het besneeuwde nieuwjaarslandschap waarin Jelle een sneeuwman heeft gezet. Zo komt er toch nog een sneeuwkerst, hé opa, zegt hij. Prachtig, alledrie: Jelle, zijn neologisme en het eigenvreemde landschap. Het maakt me kinderlijk blij naar dat landschap te kunnen kijken. En natuurlijk mag dat landschap me wel dankbaar zijn dat ik kijk, anders was er helemaal geen besneeuwd landschap. Lach nu niet, dat is kwantummechanica. Als ik niet kijk, is er geen landschap. Er is hoogstens een superpositie van vele mogelijke sneeuwlandschappen, waarvan er zich nu, dank zij dat kijken van mij, en alleen dan, precies dat ene materialiseert.

Die gedachte roep ik wel eens op wanneer weer eens blijkt dat de menselijke activiteiten (mijn activiteiten) de wereld om zeep helpen. Dat doen we namelijk, de wereld verknoeien, en we hebben niet veel tijd om de dreiging te keren. Tegenover de machteloosheid die dan opkomt, kan je alleen de overweging opstellen wat de wereld, welke idyllische wereld ook, waard zou zijn wanneer er geen mensen waren om ervan te genieten. Dat is geen reden om de boel maar op zijn beloop te laten, integendeel, maar het relativeert de opgave wel. Omdat mensen beperkingen en gebreken hebben. Inbegrepen die van mij.

Het Gents Madrigaalkoor streeft nederig naar een Schonere Wereld, hoopt enkele kansen te bieden op Genietbare Momenten. Het is niet blind voor zijn gebreken en zijn beperkingen. We kennen koren die meer energie steken in een muziekidioom dat commercieel gemakkelijker geconsumeerd wordt. Moeten we die kant op? We leven in een megawereld vol kreten als nieuw! en sexy en de max en cool. Moeten we daar niet creatiever mee zijn? Een hype creëren, een diakritisch teken of een leesteken in onze naam bouwen? Kortom, we denken wel eens na over onze toekomst. Voor dit nummer spraken we een aantal externen aan om mee te denken. Zo horen we het eens van een ander. U leest in dit nummer enkele enthousiaste reacties, over de betekenis en de opdracht van een koor als het onze, een dirigent als de onze, een cultuur als de onze. Hun meningen zijn niet alleenzaligmakend, maar we zijn hen wel dankbaar voor de input.

Een en ander past natuurlijk in ons jubileumjaar 3050. In dit boekje vindt u, op algemeen verzoek, ook enkele "leesbare" elementen uit het 3050-evenement van 19 oktober. Het 3050-traject gaat door, met als hoogtepunt, het afsluitende weekend van 27 en 28 november in Roeselare. Maar eerst zingen we nog Mozarts prachtige muziek in Gent. Het Requiem is het laatste wat Mozart schreef, en het is de laatste keer dat we het uitvoeren. Wie het nog niet hoorde, moet op 12 of 15 februari naar de Bijloke komen.

De mooiste muziek bestaat alleen op het ogenblik dat we ervan genieten. Laten we dat vooral doen, genieten, en laat dat mijn late sneeuwkerstwens zijn voor 2004.

© v.z.w. Gents Madrigaalkoor