Na de uitvoering van het War Requiem van Benjamin Britten was iedereen onder de indruk. Dagen waren er nodig om bij te komen. Daar moesten we toch iets over schrijven. We vroegen enkele mensen om hun impressies, en we kozen daarvoor zangers van buiten het GMK, die voor de gelegenheid het koor hadden versterkt. Een paar toegevoegde waarden, dus, waaraan wij weer de indrukken van Mia Strobbe toevoegden. Kwestie van natuurlijk evenwicht.

Hieronder leest u de bijdrage van Paul De Loore.

Indrukken

Bij de beleving van Brittens War Requiem kon ik onmogelijk naast de gedachte “over schoonheid en troost”. De prachtige muziek, waarvan een leek de techniciteit niet kan beoordelen, maar wel de emotie perfect kan ondergaan, heeft me tijdens het herbeluisteren toch erg en telkens opnieuw zeer beroerd. Fenomenaal, hoe Britten het absoluut desperate zo muzikaal beschrijft in het Libera me, hoe hij het let us sleep now-gedeelte zo intens eenvoudig en bijna vriendelijk weergeeft.

Iemand vatte beknopt samen wat het leven is: leven is scheppen, verlangen, verraden en verlossen. Deze boutade heeft een link met Brittens War Requiem: de meesterlijke schepping van zijn werk, het verlangen naar zingeving, het verraad aan het leven wanneer iemand door oorlog zijn dromen niet meer kan vervullen, de verlossing door middel van verdriet en troost.

In het War Requiem heerst een zeer groot verdriet. Maar geen verbittering. De schrijfster M. Axelsson zei: verbittering is een gevolgziekte - wie niet voldoende verdrietig mag zijn wordt erdoor getroffen. In die zin ervaar ik het War Requiem als een gave voor de mensen. Misschien helpt Britten een aantal mensen om te genezen van de grote oorlog.

Mia Strobbe

Lees ook de andere drie impressies: 

War Requiem door Hilde Matthys 
De ervaringen van een "toegevoegde waarde" door Geert Claeys 
Indrukken bij het War Requiem door Paul De Loore